O códice Calixtino (Parte 1)

Todavía recordo aquel día fai 10anos,estabamos Edu máis eu no instituto,era a clase de Historia de Galicia e o profesor plantexounos unha idea,a de robar o Códice Calixtino,naquel momento o tomamos por tolo,pero quen ía decirme que uns anos máis tarde ibas a ter ese códice nas miñas máns..O que ninguén sabe é por que o roubei, o mellor dito,porque Edu e máis eu o robamos..

Fai cousa dun mes chamoume un señor por teléfono(ou ao menos eso parecíame pola súa voz),eu non o coñecía de nada, ao contextar ao teléfono díxome que se era eu Mauel e sen máis dilación soltoume que ofrecíame 2000000 de euros por robar o códice calixtino pra el.Eu ao principio pensei que era unha broma,pero a medida que tivemos máis conversa observei que era un home serio e con todo planificado dende hai moiti,polo que deduje que era un persona fría xa que o tiña todo perfectamente pensado,case incluso contados os pasos que tiñamos que dar para coller ese códice..Eu o diñeiro o necesitaba e el necesitaba o códice,entón pensei: por que non intentalo ? Finalmente aceptei a proposta.

Ao cabo de dúas semanas recibín un correo onde poñía a hora a que tiña que robalo,por onde pasaban os gardas en cada momento,onde atopábase o manuscrito gardado,porque sitios tenía que pasar..Eran moitas cousas para unha soa persoa,polo que decidín que me axudasxe o meu mellor amigo Edu,cando lle contei todo o sucedido botouse cara atrás,pero cande lle dixen da recompensa que había e que lle daba a metade dos beneficios pensou e acabou aceptando,xa que vai ter un fillo dentro duns meses, e como pai quere o mellor para o seu fillo.

Fai dous día que fumos a Santiago, a verdade é que botaba de menos esta cidade, había pasado a metade da miña infancia alí e con ela os mellores momentos da miña vida,dábame pena facer o que iba a facer por respeto a cidade que tantas alegrías me deu cando era niño,pero tiñaoo que facer,se non non podría pagar a operación que necesitaba o meu pai e Edu non podría ofrecerlle moitas cousas á sua filla.

Esa mesma noite adentrámonos na catedral facendo todo tal como indicou o home daquela chamada,o máis dicifil foi coller as primeiras chaves que eran as que abrían otra caixa para coller as verdadeiras chaves do códice, e estas primeiras estaban vixiadas por dos gardas e o único momento para collelas era no cambio que facían estes.Unha vez conseguidas as chaves que habrían a caixa onde estaba gardado o códice o resto era como respirar,pero sempre coa precaución de non deixar ningunha pista ao descuberto.

Unha vez saímos da Catredal de Santiago collimos o coche en dirección Soria onde nos atoparíamos coa persoa que nos vai pagar e a cal quere o códice..