O Códice Calixtino(Parte 2)

Unha vez no coche dirección Soria levábamos o códce nunha especie de caixa que tiña encma da base unha superficie que a tapaba por encima bastante gorda onde atopábase o manuscrito, e só nos sabíamos a maneira de abrilo, o resto da caiza ía chea de cousas para xustificar o peso de esta en caso de que nos parase a policía nun control de alcoholemia ou algo similar.
Ao pasar a fronteira entre Galicia e Castela e León paráronnos un gardas civís,Edu e máis eu aínda seguíamos cos nervios de habelo roubado e coas ganas de dárllelo ao señor que nos ordeou a tarefa de roubalo para así olvidarnos de todo o sucedido.Os policías rexistraron o coche pero non notaron nada raro e deixáronnos seguir. Estabamos sudando debid o medo que  pasamos por ser descubertos. Unha vez chegamos a Soria chamamos ao noso contacto para citarnos en un sitio e a certa hora,quedamos ás tres da mañá no Monasterio de San Xoán do Douro.Na pensión puxemos as noticias para ver se se habían percatado de que faltaba o códice,pero non habían ningún indicio de que se enterasen de algo,polo que decidimos descansar un rato.
Ás tres da mañá estabamos no sitio citado,estabamos nós sós, percatamos do ruído dun coche ás nosas costas e xirámonos de repente. No coche solo había unha persoa,pero non lle podíamos ver a cara xa que a levaba tapada.Baixouse do coche e observamos que era un home, o primeiro que nos dixo ao baixar e que quería as menos complicación posibles e que lle ensinásemos nos primeiro o manuscrito,nos fixemos tal e como el dicía,e a cambio pedímoslle que nos ensinase a recompensa, ambos tíñamos o prometido,pero nos pedímoslle que se quitase a mascara xa que se nos íamos descubertos el tamén tería que estalo,e se non o facía prenderíamos o códice. Sen máis dilación quitouse a máscara e Edu e máis eu quedámonos perplexos, era o noso profesor de Historia de Galicia!! Explicounos que o códice non era para el, que había un superior por encima del, que el solo encargábase de como planificar a tarefa para que todo saíse a perfección,e que non poderíamos delatar a sua identidade, xa que se nón nos poderían matar.Tamén contounos que el non só o fai pola recompensa, se non polo estudo do pasado de Galicia e do resto da península Ibérica.
Unha vez intercambiado o códice polo diñeiro volvimos a Galicia e cada un para a súa casa coa súa parte da recompensa.Boteime en cama para descansar un rato e ao cabo dunhas horas oín que petaban na porta e dicían:Policía abra!