Vikingos

A primeira vez que os vikingos chegaron as nosas costas foi nada máis e nada menos cá Coruña, nada máis desembarcar enamoráronse dela xa que era moi parecida á terra da que eles proviñan, e a choiva non os botou cara atrás xa que estaban a costumados a este clima.

Unha vez en Galicia pretendían saquear todo para levarse grandes fortunas,pero o máis curioso de todo e que non querían levalas a súa terra no mar báltico, se non quedarse en Galicia e gobernala,tendo eles todo o poder e os galegos servíndolles.Neste primeiro período os galegos loitaron contra todas as súas forzas para que non se levasen nin ás riquezas nin ás mulleres e finalmente os galegos saíron vencedores e os vikingos volveron o norte,pero o que non sabían os galegos e que estes volverían.

Dez anos máis tarde doscentas flotas de vikingos volveron a Galicia e esta vez volvían preparados e xa se sabían o camiño.Os vikingos introducíanse de maneira extratéxica nás rías e saqueaban con todo, incluso collian  as mulleres e cautivos para nun futuro telos de serventes ou pedir un rescate. Nas igrexas rezábase sempre o "A furore normannorum, libera nos Domine..." 

Hoxe en día existen varias festas en Galicia dedicadas a esto,pero a máis destacable é a de “A Batalla en Decatoira:o dese,barco vikingo”, que foi declarada festa de interese turístico nacional.O número forte deste festexo é o “densembarco vikingo”que presenzan millares de persoas dende as torres de Catoira e dende o novo ponte sobre a ría que uno as pronvicias de Coruña e  Pontevdra.Sobre as doce do mediodía fau a súa aparicición sobre a ría de Arousa os vikingos,nun pesqueiro disfrazado con banderas,telas,escudos,armas de combate e una terrorífica cabeza de dragón na proa da embarcación ,na cuberta os bikingos danzan e gritan preparándose para o asalto. 

Meigas.

As meigas en Galicia teñen moita relevancia e é un dos símbolos máis significativos da nosa cultura, dende nenos todos escoitamos algunha historia de estos seres fantánticos e de como vagaban polos nosos montes practicando a actividade que mellor se lles daba, a de facer hechicería.

O concepto de meiga xordeu na Idade, as Meigas normalmente mulleres,pero tamén podían ser nenos ou homes,denominábanse así has persoas que facían un pacto co demo para serville ou asistirlle.Dicían que facían dano o¡por medios ocultos ás persoas,entrégase ao diabo para ser un supervivinte, é dicir, viven moito máis que as persoas normales.Tamén din que voan pola noite, matan a nenos recén nacidos e reunense con xente das súas mesmoas funcións en sitios desolados e salvaxes, sobre todo os bosques.Son membros dunha secta ou sociedade que se reunen cada certo período de tempo,chamadas sabbtas ou aquelarres, onde se parodia sistemáticamente á relixión cristiana e adórase ao diablo.As meigas vivían en aldeas ou sitios abandonados onde servían a xente do pobo coa súa maxia a cambio de recompensas, a maior parte da xente que acudía a elas era para queutilizasen os seus poderes para facer dano a outras persoas.

O diablo para as meigas era o seu Deus,cando se reunían todas arrodillábanse ante el e dicíanlle: Recoñecémosche como o noso señor,como o noso Deus e comoo noso creador.Os demos que pactan coas meigas non eran Satanás, se non demos importante, xa que existía unha xerarquía cos demos, máis importante era un demos canto máis adoradores teña.Este podía adoptar tanto a forma dun humán como a dun animal,pero distinguíanse polos seus pés hendidos.A nova meiga ten que renunciar a relixión cristiá e poñerse ao servivio de Satanás quen deixara a súa marca nela, sobre todo noparte esquerda do corpo.
Para protexerse destas tiñan varios métodos:
Levar no pescozo un colar de ramas de mórdago ou conchas.
Clavar sobre as portas das casa morcegos,herraduras de cabalos..
Ter en casa terra bendita dos ceminterios,sal,tesoiras abertas aos pés da cama,cordas de ahorcados.
Moitas persoas foron queimadas por ser culpadas de ser meigas e fcer diferentes clases de conxuros. A auga ardente e o azúcar son os ingredentes básicos da queimada,bebida que tómabase en reunións para aleixar aos malos espiritus e que todavía séguese a beber en moitas festas tradicionais galegas, como é o día de San Xoán que da comezo ao verán onde antes de saltar unha ilumiaria dise: "Santa iluminaria de San Xoán que non me trobe nin cobra nin can". Estas iluminarias fanse para aleixar as meigas. Tamén podemos observar a repercusion que tivo no oruxo Meigas Fora,que provén de todo isto anterior.

O Códice Calixtino(Parte 2)

Unha vez no coche dirección Soria levábamos o códce nunha especie de caixa que tiña encma da base unha superficie que a tapaba por encima bastante gorda onde atopábase o manuscrito, e só nos sabíamos a maneira de abrilo, o resto da caiza ía chea de cousas para xustificar o peso de esta en caso de que nos parase a policía nun control de alcoholemia ou algo similar.
Ao pasar a fronteira entre Galicia e Castela e León paráronnos un gardas civís,Edu e máis eu aínda seguíamos cos nervios de habelo roubado e coas ganas de dárllelo ao señor que nos ordeou a tarefa de roubalo para así olvidarnos de todo o sucedido.Os policías rexistraron o coche pero non notaron nada raro e deixáronnos seguir. Estabamos sudando debid o medo que  pasamos por ser descubertos. Unha vez chegamos a Soria chamamos ao noso contacto para citarnos en un sitio e a certa hora,quedamos ás tres da mañá no Monasterio de San Xoán do Douro.Na pensión puxemos as noticias para ver se se habían percatado de que faltaba o códice,pero non habían ningún indicio de que se enterasen de algo,polo que decidimos descansar un rato.
Ás tres da mañá estabamos no sitio citado,estabamos nós sós, percatamos do ruído dun coche ás nosas costas e xirámonos de repente. No coche solo había unha persoa,pero non lle podíamos ver a cara xa que a levaba tapada.Baixouse do coche e observamos que era un home, o primeiro que nos dixo ao baixar e que quería as menos complicación posibles e que lle ensinásemos nos primeiro o manuscrito,nos fixemos tal e como el dicía,e a cambio pedímoslle que nos ensinase a recompensa, ambos tíñamos o prometido,pero nos pedímoslle que se quitase a mascara xa que se nos íamos descubertos el tamén tería que estalo,e se non o facía prenderíamos o códice. Sen máis dilación quitouse a máscara e Edu e máis eu quedámonos perplexos, era o noso profesor de Historia de Galicia!! Explicounos que o códice non era para el, que había un superior por encima del, que el solo encargábase de como planificar a tarefa para que todo saíse a perfección,e que non poderíamos delatar a sua identidade, xa que se nón nos poderían matar.Tamén contounos que el non só o fai pola recompensa, se non polo estudo do pasado de Galicia e do resto da península Ibérica.
Unha vez intercambiado o códice polo diñeiro volvimos a Galicia e cada un para a súa casa coa súa parte da recompensa.Boteime en cama para descansar un rato e ao cabo dunhas horas oín que petaban na porta e dicían:Policía abra!

O códice Calixtino (Parte 1)

Todavía recordo aquel día fai 10anos,estabamos Edu máis eu no instituto,era a clase de Historia de Galicia e o profesor plantexounos unha idea,a de robar o Códice Calixtino,naquel momento o tomamos por tolo,pero quen ía decirme que uns anos máis tarde ibas a ter ese códice nas miñas máns..O que ninguén sabe é por que o roubei, o mellor dito,porque Edu e máis eu o robamos..

Fai cousa dun mes chamoume un señor por teléfono(ou ao menos eso parecíame pola súa voz),eu non o coñecía de nada, ao contextar ao teléfono díxome que se era eu Mauel e sen máis dilación soltoume que ofrecíame 2000000 de euros por robar o códice calixtino pra el.Eu ao principio pensei que era unha broma,pero a medida que tivemos máis conversa observei que era un home serio e con todo planificado dende hai moiti,polo que deduje que era un persona fría xa que o tiña todo perfectamente pensado,case incluso contados os pasos que tiñamos que dar para coller ese códice..Eu o diñeiro o necesitaba e el necesitaba o códice,entón pensei: por que non intentalo ? Finalmente aceptei a proposta.

Ao cabo de dúas semanas recibín un correo onde poñía a hora a que tiña que robalo,por onde pasaban os gardas en cada momento,onde atopábase o manuscrito gardado,porque sitios tenía que pasar..Eran moitas cousas para unha soa persoa,polo que decidín que me axudasxe o meu mellor amigo Edu,cando lle contei todo o sucedido botouse cara atrás,pero cande lle dixen da recompensa que había e que lle daba a metade dos beneficios pensou e acabou aceptando,xa que vai ter un fillo dentro duns meses, e como pai quere o mellor para o seu fillo.

Fai dous día que fumos a Santiago, a verdade é que botaba de menos esta cidade, había pasado a metade da miña infancia alí e con ela os mellores momentos da miña vida,dábame pena facer o que iba a facer por respeto a cidade que tantas alegrías me deu cando era niño,pero tiñaoo que facer,se non non podría pagar a operación que necesitaba o meu pai e Edu non podría ofrecerlle moitas cousas á sua filla.

Esa mesma noite adentrámonos na catedral facendo todo tal como indicou o home daquela chamada,o máis dicifil foi coller as primeiras chaves que eran as que abrían otra caixa para coller as verdadeiras chaves do códice, e estas primeiras estaban vixiadas por dos gardas e o único momento para collelas era no cambio que facían estes.Unha vez conseguidas as chaves que habrían a caixa onde estaba gardado o códice o resto era como respirar,pero sempre coa precaución de non deixar ningunha pista ao descuberto.

Unha vez saímos da Catredal de Santiago collimos o coche en dirección Soria onde nos atoparíamos coa persoa que nos vai pagar e a cal quere o códice..