Meigas.

As meigas en Galicia teñen moita relevancia e é un dos símbolos máis significativos da nosa cultura, dende nenos todos escoitamos algunha historia de estos seres fantánticos e de como vagaban polos nosos montes practicando a actividade que mellor se lles daba, a de facer hechicería.

O concepto de meiga xordeu na Idade, as Meigas normalmente mulleres,pero tamén podían ser nenos ou homes,denominábanse así has persoas que facían un pacto co demo para serville ou asistirlle.Dicían que facían dano o¡por medios ocultos ás persoas,entrégase ao diabo para ser un supervivinte, é dicir, viven moito máis que as persoas normales.Tamén din que voan pola noite, matan a nenos recén nacidos e reunense con xente das súas mesmoas funcións en sitios desolados e salvaxes, sobre todo os bosques.Son membros dunha secta ou sociedade que se reunen cada certo período de tempo,chamadas sabbtas ou aquelarres, onde se parodia sistemáticamente á relixión cristiana e adórase ao diablo.As meigas vivían en aldeas ou sitios abandonados onde servían a xente do pobo coa súa maxia a cambio de recompensas, a maior parte da xente que acudía a elas era para queutilizasen os seus poderes para facer dano a outras persoas.

O diablo para as meigas era o seu Deus,cando se reunían todas arrodillábanse ante el e dicíanlle: Recoñecémosche como o noso señor,como o noso Deus e comoo noso creador.Os demos que pactan coas meigas non eran Satanás, se non demos importante, xa que existía unha xerarquía cos demos, máis importante era un demos canto máis adoradores teña.Este podía adoptar tanto a forma dun humán como a dun animal,pero distinguíanse polos seus pés hendidos.A nova meiga ten que renunciar a relixión cristiá e poñerse ao servivio de Satanás quen deixara a súa marca nela, sobre todo noparte esquerda do corpo.
Para protexerse destas tiñan varios métodos:
Levar no pescozo un colar de ramas de mórdago ou conchas.
Clavar sobre as portas das casa morcegos,herraduras de cabalos..
Ter en casa terra bendita dos ceminterios,sal,tesoiras abertas aos pés da cama,cordas de ahorcados.
Moitas persoas foron queimadas por ser culpadas de ser meigas e fcer diferentes clases de conxuros. A auga ardente e o azúcar son os ingredentes básicos da queimada,bebida que tómabase en reunións para aleixar aos malos espiritus e que todavía séguese a beber en moitas festas tradicionais galegas, como é o día de San Xoán que da comezo ao verán onde antes de saltar unha ilumiaria dise: "Santa iluminaria de San Xoán que non me trobe nin cobra nin can". Estas iluminarias fanse para aleixar as meigas. Tamén podemos observar a repercusion que tivo no oruxo Meigas Fora,que provén de todo isto anterior.