Son o xefe da revista Galega Alegría, como xa sabedes últimamente dedicámoslle unha sección de
comics a nosa revista, co fin de que a xente se senta identífica coa realidade
que estamos a vivir as clases medias dende hay varios anos.
Onte morreu o noso máximo escritor de comics, Gurugo, o cal
escribiu sobre todo contra as inxustizas por parte da igrexa.
Apareceu a policía esta mañá no meu despacho, e entón sentín que algo malo había pasado, e xa
preguntaron inmediatamente cando foi a última vez que o vin. Apareceu morto cun
cigarro no solo, non hai indicios de forza polo seu corpo, pero no cigarro que
estaba no chan atoparon que tiña veneno, agora só había que atrapar o culpábel.
Comezaron a buscar porla redacción, pero eu sabía que o asesino non estaba onde
eles crían, asi que fun a buscar máis ala…
O primeiro sitio o que fun foi a igrexa da parroquia, na cal
estaba o párroco que eu sabía que tiña algo encontra de Gurugo, xa que este
tíñao ameazado de norte, pero non conseguín sacarlle ningunha pista. Volvín a
recoller algún comics que deixara preparados Gurugo na súa casa, pero non
estaba eu só, había alguén maís na súa habitación, podía sentir a súa
respiración detrás de mi, lenta, pero mesmo tempo nerviosa, como querendo que
non o descubrise. Entóm, de súpeto, xireime pero levaba unha máscara, e no
mesmo acto desmalleime.
Atopabame nun sótano, no que apenas había un fío de luz a
través dunha ventá, e onde desperteime debido a uns ruídos. Pouco a pouco puiden
afacerme a oscuridade e percateime do que estaba a acontecer no meu espazo, a
persoa que me raptou estaba flaxelándose!
Veu que estaba despertó e xirpuse cunha sonrisa na cara, eu
non sabía que dicir, o recoñecía perfectamente, era o sobriño de Gurugo!
Acercouse e díxose co seu soriso que me asustaba tanto:
esperábascho? -Eu non sabía que contestar, e el seguiu co seu discurso- Pois
fun eu, e ti vas tomar o mesmo camino co meu tío, por que o fixen? Pois esta
claro, Deus é poderoso, os er máis poderoso, e eu só fago o que el me ordea,
porque si podo falar con el…
Despois dun rato dicíndome todas ás razón, matoume.
No hay comentarios:
Publicar un comentario